بازم شیرین کاری

روز جمعه چند تا بلال که مامان زن عموش برامون فرستاده بود پختیم و گذاشتیم تو آب نمک

زیر انداز براش انداختیم و یکیشو دادیم دستش

بلال رو می مکید و دوباره میکرد تو آب نمک و دوباره می مکید

در واقع بیشتر آب نمک می خورد

آستین لباسش، سینه ش شلوارش شده بود خیس خیس و دور خونه می دوید نه بلال رو پس میداد نه میزاشت لباسشو عوض کنم

دیروز بعد از ظهر هم لباسها رو آورده بودم و داشتم رنگهای روشن و تیره رو جدا می کردم تا بندازم تو ماشین

کوچولومون خواب بود که باباش رفت بیرون و بلوزشو در آورد انداخت رو لباسا

از خواب بیدار شده رفته سراغ پیرهن باباش و کشون کشون آورده پیش من و هی اشاره می کنه یعنی بابام کو

بعد گوشیمو آورده داده دستم که یعنی زنگ بزن بابام بیاد

منهم زنگ زدم میگم بابای علی سان بیا خونه

چه خنده ای می کرد

وقتی چیزی میخواد و با اشاره میگه بهم و می بینه منظورش رو متوجه میشم اونقدر شیرین می خنده

وقتی هم کار بدی می کنه و می دونه که من دوست ندارم نگاه می کنه و می خنده یعنی تو هم بخند و دعوام نکن

مثل اون روزی که از تو سطل برنج مشت مشت برمیداشت و میریخت وسط آشپزخونه

وقتی میگفتم علی نکن چنان خنده ای میکرد که نگو

وروجک فهمیده دلم نمیاد زیاد دعواش کنم

راستی یه چیزی یادم افتاد

واقعا چه جوری می شه جای خواب بچه ها رو جدا کرد

هر چی فکرشو می کنم می بینم اصلا نمی تونم این کارو بکنم و وابستگي اون رو (نه وابستگی خودمو) از بين ببرم. چون شديدا به اين کوچولویی که پتوشو موقع خواب می پیچه دورش و مثل ساندویچ میشه وابستگي دارم و تا بغلش نكنم ودستاي كوچيكش رو بوسه باران نكنم خوابم نمي بره.

اینکه براش لالایی سانی سیچان مامانی رو بخونم و موهاشو نوازش کنم و اون هم برام ناز کنه

اینکه بهش بگم حالا چشمهای خوشگلتو ببند و بخواب و اون چشمهاشو کوچولو کنه و بخنده

اینکه شب از خواب بیدار شم و چشمم بیفته به صورت گرد و دوست داشتنیش و اون بینی کوچولو با سوراخهای گرد و شیرینش و نصفه شب کلی قربون صدقش برم و خدا رو به خاطر اینکه منو لایق نعمت به این بزرگی دونسته شکر کنم.